شیرین زندگی کردن می تواند یک هنر باشد .زیرا خیلی از ما انسان ها نمی توانیم زندگی را دوست داشته باشیم.با یک شکست کل زندگی خود را می بازیم در صورتی که این شکست ها تجربه ای ست که در طول زندگی آن قدر از آن استفاده می کنیم که ناخودآگاه از آن شکست احساس ژرف و پیروزی می کنیم. شکست به معنای پایان زندگی نیست بلکه به معنای کسب تجربه و ادامه زندگی است.پایان زندگی تنها زمان مرگ است زمانی که دیگر نه گوش می شنود نه چشم می بیند نه عقل و فکر کار می کند نه زبانی صحبت می کند و در کل همه ی اعضای یک فرد می می میرند.پس ناامید زندگی نکنیم که اگر چنین کنیم زندگی به تلخترین چیز ممکن تبدیل می شود.
قشنگ بود مطلبتونکلا عقاید جالبی دارین
موفق باشین
موافقم! اگه قرار بود هر کودکی با یه بار زمین خوردن دیگه واسه راه رفتن تلاش نکنه دیگه هیچکس تو دنیا راه رفتن بلد نبود...!