اشک ...... لبخند

در اینجا ۲ تا شخصیت داریم.....یکی اشک و یکی لبخند 

لبخند:تو  چرا همیشه می باری؟ 

اشک:چون باریدن غم هارو میشوره    

لبخند:پس چرا این غم تمومی نداره؟  

اشک:بگذار با یه سوال جوابت رو بدم.....تو چرا همیشه لبخندی سرد و بی روحی؟؟  

لبخند:چون دارم صحنه سازی می کنم...    

اشک:میشه بگی یعنی چی ؟؟؟  

لبخند:یعنی همیشه همه چی خودشونو نشون نمیدن و فقط دنباله اینن که درونشون فهمیده نشه    

اشک:خوب چرا؟...چرا با یه اشکه ساده تمومش نمی کنن که تو هم پر ر نگ تر و زیباتر به نظر بیای؟! 

لبخند:چون دیگه حتی اشک ها هم نمی تونن دلشونو آروم کنه...   

اشک:خوب یعنی چی؟!.....ما اشک ها هر چقدر هم سرازیر بشیم تاثیری نداره؟...یعنی اینقدر از ماها هم نا امیده؟ 

لبخند:ناامید؟!....اونم از تو؟؟؟...نه......کسی از اشک ریختن ناامید نمیشه.....چرا ریختن شماها باعث آرامش میشه اما نمی خواد کشی بفهمه که ناراحته.... 

اشک:ما اشک ها تنها همدمه تنهایی هستیم...تنها کسایی که میشه ریخت و سکوت کرد و بدون هیچ صدایی سکوت رو شکست..    

لبخند:چه جالب.....سکوت رو بی صدا شکست....  

اشک دسته لبخند رو گرفت و یه عکس نشونش داد.....     

 

لبخند:این چیه؟! 

اشک:دوده سیگارو دنبال کن...چی می بینی؟!! 

لبخند هر چی به دوده سیگارو اون تصویر نگاه کرد هیچی نفهمید...به اشک گفت...نمی دونم چیزه خاصی نمی بینم...    

اشک:به پوچی.....به چشمای دخترک نگاه کن.....هیچی تو چشماش نیست....به یه نقطه ی نا معلوم نگاه می کنه.....اما هیچی توی ذهنش نمی گذره.....میبینی؟!......جوابه سوالت رو گرفتی؟!!......ماها همیشه سرازیرم......شاید توی چهره و صورتش نباشیم....اما درونش از یه اقیانوسم پر آب تره.....   

 لبخند خنده ای معنا داری زد و رفت......